محسن چاوشی خواننده موسیقی پاپ در تازه ترین فعالیتش قطعه «ضمیرِخودسر» را با ترانه سرایی، آهنگسازی و تنظیم خود در دسترس مخاطبان قرار داد. این در حالی است که مهران محجوب نیز طراحی کاور این قطعه را به عهده داشته است.

این خواننده موسیقی پاپ چندی پیش هم قطعه «شرح الف» را به سفارش پروژه «نوروزخانه» شهرداری تهران تولید و دسترس طرفدارانش قرارداده بود.

موسیقی ما - «همگناه» یکی از سریال پرمخاطب شبکه نمایش خانگی بود که پخش آن از اسفند سال گذشته آغاز و تا پایان مرداد امسال ادامه داشت. این سریال پربازیگر در دو فصل تولید و پخش شد و بازخوردهای گوناگونی میان مخاطبان داشت. در بخش موسیقی متن این سریال هم «آرمان موسی پور» همانند چند اثر گذشته «مصطفی کیایی» این کارگردان را همراهی می‌کرد. آرمان موسی‌پور در ساخت موسیقی این سریال صرفاً سراغ موسیقی کلاسیک و ارکسترال نرفته بود. از سوی دیگر این آهنگساز سعی کرده بود که در موسیقی همگناه تنوع وجود داشته باشد و به همین دلیل گریزی هم به موسیقی ایرانی داشت. همه این موارد بهانه‌ای شد تا دقایقی را با آرمان موسی پور گپ بزنیم و از حضورش در همگناه و حاشیه‌های آن پرسیدیم.

آرمان موسی‌پور ابتدا درباره روند ساخت موسیقی همگناه گفت:«ساخت موسیقی سریال «همگناه» حدود هشت ماه طول کشید. طبق معمول با خواندن فیلمنامه در ماه‌های آذر یا دی سال گذشته، این همکاری آغاز شد. اصولاً راحت‌تر هستم که تصویر را ببینم و سپس درباره موسیقی آن تصمیم بگیرم اما با توجه به اینکه سریال نزدیک به انتشار بود کار را با نوشتن یک سری تم آغاز کردم. پروژه همگناه سنگین بود و درست است که برخی تم‌های ثابت داشتیم اما برای هر سکانس، موسیقی طراحی می‌شد. باید به ریتم کار توجه می‌کردم تا با وجود آن همه بازیگر شاخص و بازی‌های درخشان، لطمه‌ای به تک تک عزیزان و هنر آنها وارد نکنم. برای هرکدام از شخصیت‌ها سعی کردم یک تم بنویسم و تا زمانی که با تصویر آن شخصیت مواجه نشدم خیلی نمی‌توانستم نسبت به آن چیزهایی نوشتم مطمئن باشم. بنابراین یک سری چیزها در طول کار تغییر کرد ولی تم‌های اصلی که نوشته بودم ثابت باقی ماند.»

او در ادامه اعلام کرد:«تا یک هفته پیش از پخش قسمت آخر کماکان درگیر ساخت و ضبط موسیقی بودم. همگناه یک قصه اجتماعی داشت ولی گاهی بخش‌های اکشن یا عاشقانه یا صحنه‌های شیرین در آن داشت. تنوع قصه همگناه یک مقدار کار من را سخت کرد چون اینطور نبود که یک سری موسیقی ضبط شود و در تمامی قسمت‌ها تکرار شود. هر قسمت را می‌دیدم و سعی می‌کردم با آن چیزی که می‌بینم همراه باشم و موسیقی منطق خودش را داشته باشد. سعی کردم موسیقی متن هم روایتگر تصویر باشد. امیدوارم آن چیزی که ساخته شد واقعاً راضی‌کننده بوده باشد.»

موسی‌پور درباره دلایل استفاده از تم‌های موسیقی ایرانی در کارهایش گفت:«داستان همگناه ایرانی بود و من خودم به موسیقی ایرانی در قالب ارکسترال علاقه دارم. مدت‌ها پیش سریال‌ها یا فیلم‌هایی کار کرده بودم که تم‌های ایرانی بیشتر داشت اما در همگناه احساس کردم موسیقی ایرانی به داستان کمک می‌کند. برای خودم کار شیرین و جذابی بود. با اینکه مشکل بود اما علاقه خودم به موسیقی ایرانی و تلفیق آن با فضای ارکسترال و کلاسیک همیشه برایم جذاب بوده است.»

این آهنگساز درباره همکاری با مصطفی کیایی و همچنین جزئیات دیگری از پروژه همگناه به این نکات اشاره داشت:«این ششمین همکاری من با مصطفی کیایی بود. کارهای ما از «خط ویژه» شروع شد تا به سریال همگناه رسید. همکاری و نگاهی که هر دو ما به یک داستان داشتیم باعث شد تا او با سبک و سیاق کار من بیشتر آشنا شود و من هم توانستم به طرز تفکر کارگردان نزدیکتر شوم. تجربه‌های مختلفی با مصطفی کیایی داشتم که ژانرهای مختلف داشتند. یک کار در سبک همگناه داریم و کار قبلی من موسیقی فیلم «مطرب» بود که فضای دیگری داشت. آن چیزی که دوست داشتم همیشه با مصطفی کیایی کار کنم یک ملودرام اینگونه در سریال همگناه بود. به همین دلیل در این پروژه خیلی بیشتر لذت بردم. زمان بیشتری برای کار کردن داشتم و با تک تک شخصیت‌های همگناه همذات‌پنداری کردم تا بتوانم حس درستی را از بازی این بزرگواران به مخاطبان منتقل کنم و لطمه‌ای به بازی آنها وارد نکنم. گاهی بازی این هنرمندان آنقدر درخشان بود که باعث می‌شد ساعت‌ها فکر کنم تا بدانم چه کار کنم که با یک نگاه ساده فلان بازیگر چگونه موسیقی آن را بسازم. مثلاً در یک پلان خانم «هدیه تهرانی» به مدت بیست ثانیه فقط به دوربین نگاه می‌کرد. این بازی آنقدر درخشان و جذاب بود که نمی‌دانستم چه کاری باید انجام دهم! زمانی که وارد سریال همگناه شدم فقط دو قسمت را دیده بودم و کسانی که با شرایط ساخت موسیقی متن آشنا هستند می‌دانند که چه کار دشواری است. در روزهای آخر پیش از «کرونا» کارها را ضبط کردیم و باید همان زمان تم‌هایی را ضبط می‌کردم که تا بیست و چهار قسمت برای مخاطب کشش داشته باشد. از قسمت ده یا یازده به بعد، یک سری تم‌های جدید نوشتم و ضبط مجدد داشتیم. باید از دوستان نوازنده نازنین و هنرمندم باید تشکر کنم که مثل همیشه کنار من بودند.»

آهنگساز همگناه درباره تأثیر شیوع ویروس کرونا روی روند ساخت موسیقی این مجموعه چنین نظری داشت:«پیش از کرونا اولین ضبط را انجام دادم و با دست پر وارد سریال همگناه شدم. در روزهای اول دوستان می‌ترسیدند و نمی‌آمدند و من هم همینطور بودم. در پیک اصلی کرونا رفتن به استودیو سخت بود ولی این اتفاق ضربه‌ای به کار من نزد. دوستان هنرمند من آنقدر لطف داشتند که حتی شبانه کارها را در استودیو شخصی خودشان ضبط می‌کردند و می‌فرستادند. سعی کردیم با امکانات و شرایطی که بود این کار را به بهترین شکل انجام دهیم. فکر می‌کنم کارم را آنطور که باید به درستی انجام دادم و شیوع ویروس کرونا ضربه خاصی به موسیقی همگناه وارد نکرد.»

او درباره ارتباطش با شخصیت‌های همگناه هم این نظر را عنوان کرد:«نمی‌توانم بگویم بهترین شخصیت همگناه چه کسی بود. هرکدام از شخصیت‌ها داستان خودشان را داشتند و سعی می‌کردم با سبک و سیاق موسیقی که برای آنها تعریف کرده بودم تا روز آخر پیش بروم و موسیقی کاملاً شخصیت‌پردازانه باشد. من خودم انتخاب می‌کنم که موسیقی کجا شروع شود و کجا اکت بدهد. برای تک تک کاراکترهای این سریال یک موسیقی تعریف کردم و هرکدام به نوعی جذاب بودند. مثلاً سیما به نوع خودش جذاب بود. شخصیتی که می‌خواست برای یک عمل جراحی به خارج از کشور برود و پرداختن به او تازه بود. برای او یک ملودی با پیانو و زمزمه‌هایی با صدای بم مرد ساختم. در حقیقت می‌خواستم ظاهر دخترانه‌ای را نشان بدهم که یک جنسیت دیگر در آن باشد. برای شخصیت پیمان از ارکستر و سازهایی که استفاده کردم کمی اغراق آمیز بود. از زمانی که سکانس رویارویی با پدرش را دیدم سعی کردم سازش را معرفی کنم و تا سکانس آخر این راکورد سینمایی را سعی کردم حفظ کنم. فکر می‌کردم روند درست در موسیقی فیلم همین باشد و من هم همیشه چنین کاری می‌کنم. در سریال همگناه فکر می‌کنم که این سریال بیشتر دیده شد و کار من هم بیشتر دیده شد. واقعاً خود سریال همگناه برایم جذاب بود. همیشه خودم برای دیدن این سریال مشتاق بودم. روزی که سکانس آخر را داشتم می‌ساختم اشک در چشمانم پر شده بود. حس می‌کردم دارد بخشی از وجودم در این هشت ماه از من جدا می‌شود. با این شخصیت‌ها همذات‌پنداری کردم و خیلی وقت‌ها هم شب‌ها خوابشان را می‌دیدم!»

یکی از مباحثی که درباره شبکه نمایش خانگی وجود دارد بحث تفاوت دستمزدها و نوع کار در این رسانه با تلویزیون است. آرمان موسی‌پور درباره این موضوع گفت:«برای من واقعاً تفاوتی ندارد. وقتی که مسئولیت یک پروژه‌ای را می‌پذیرم باید به بهترین نحو کار خودم را انجام دهم. موسیقی یک بخش خیلی مهم از فیلم یا سریال است که می‌تواند ریتم درست به کار بدهد و بازی بازیگران را برجسته‌تر کند. گاهی من با پلک زدن یک بازیگر سعی می‌کنم اتفاقی را در موسیقی ایجاد کنم. مثلاً من سریال «کیمیا» با 110 قسمت که در تلویزیون پخش شد را به همین سبک و سیاق کار کردم. در قاب تلویزیون به دلیل سیستم صدادهی، کارها آنطور که باید شنیده نمی‌شود. در کار رسانه‌ای وقتی امکاناتی در اختیار است که حداقل آن یک صدادهی خوب است، سعی می‌کنیم در مرحله میکس و مسترینگ بیشتر وقت بگذاریم. برای من اینطور نیست که بگویم صرفاً چند موسیقی بسازم و زیر تصویر بگذارم. درست است که از یک سری تم‌های قبلی خودم استفاده کنم و منطق کار هم همین است چون نمی‌توان برای تک تک سکانس‌ها موسیقی تازه ساخت ولی برای همگناه حدود دو ساعت موسیقی نوشتم. کارهایی که در قاب تلویزیون باشد هم با همین دوستان نوازنده کار می‌کنم و چیزی برای من فرقی نمی‌کند. در ساختار فیلم، میان تلویزیون و رسانه خانگی تفاوت‌هایی وجود دارد دارد که طبیعتاً باعث می‌شود در کار من هم تفاوت‌هایی ایجاد شود.»

او در ادامه اعلام کرد:«طبیعی است که قیمت همکاری در پروژه‌های تلویزیونی با پروژه‌های رسانه خانگی متفاوت است. اما من سعی می‌کنم قیمتی را پیشنهاد بدهم که کار مثمر ثمری برای آن پروژه داشته باشم. موسیقی اندازه یک بازیگر و بلکه خیلی بیشتر نقش دارد. حس شنیداری آن فیلم است و اگر درست به مخاطب منتقل نشود خیلی چیزها به هم می‌ریزد. در سال‌های گذشته هم فیلم و سریال‌هایی داشتیم که موسیقی باعث ماندگاری آنها شد. درست است که از سمت دوستان سینمایی به موسیقی کم توجهی می‌شود که ناشی از عدم شناخت برخی از آنها نسبت به نقش موسیقی است ولی هیچکدام باعث نمی‌شود که من بگویم در فلان کار این کارگردان متوجه است و در کار دیگر متوجه نیست و قیمت دیگری بگویم.»

یکی دیگر از مباحث ما با آرمان موسی‌پور درباره شناخت مصطفی کیایی از موسیقی بود که این آهنگساز اعلام کرد:«مصطفی کیایی ساز می‌زند و خیلی خوب موسیقی را می‌شناسد و واقعاً تا کنون بابت ساخت موسیقی با مصطفی کیایی مشکلی نداشته‌ام. حتی تایم‌گیری موسیقی را هم به خود من سپرده است. مصطفی کیایی درک درستی از موسیقی فیلم دارد و به خوبی موسیقی فیلم را می‌شناسد و می‌داند. من که آهنگساز هستم سینما را می‌شناسم و می‌دانم کارگردان چه می‌کند ولی کارگردان نیستم. طبیعتاً هم کارگردان موزیسین نیست و تخصص او موسیقی فیلم نیست اما باید روی موسیقی فیلم اشراف داشته باشد. اگر آهنگساز و کارگردان در کار یکدیگر دخالت نکنند خروجی کار خوب خواهد بود. موسیقی داخل بدنه سینما نیست و گاهی در کنار سینما قرار می‌گیرد و موسیقی توصیفی و انتزاعی به وجود می‌آید. موزیسین در بخش موسیقی فیلم، مولف است و از مولفه‌های اصلی حوزه نمایش است. به همین دلیل بهتر است که خود آهنگساز تصمیم بگیرد. در این بیست و پنج سال که کار حرفه‌ای انجام می‌دهم خیلی کم پیش آمده است که کارگردان در کار من دخالت کند چون سعی کردم کارم را به درستی انجام دهم.»

او نهایتاً درباره اینکه آیا دخل و تصرفی در انتخاب موسیقی‌های باکلام این سریال با صدای علیرضا قربانی و موسیقی علیرضا افکاری داشته است هم گفت:«مصطفی کیایی در بخش موسیقی کارهایش با من مشورت می‌کند و نظر من هم برایش مهم است. در مورد همگناه هم اینطور بود. تک تک موسیقی‌هایی که ساخته می‌شد را گوش می‌کردیم و راجع به آنها صحبت می‌کردیم. موسیقی‌های باکلام کارهای دوست داشتنی و خوب بودند. تیم موسیقی باکلام سریال همگناه هم حرفه‌ای بود. من دخالتی در موسیقی نمی‌کردم چون دستخط آقای افکاری بود ولی فقط در حد مشورت با مصطفی کیایی داشتیم و دخالتی در کار آن عزیزان نداشتم.»